سیلیس یک ماده ی معدنی در پوسته ی زمین است که به طور فراوان در همه ی سطح زمین، وجود دارد. این ماده در انواع شکل های کریستالی و آمورف وجود دارد. علت این تنوع به دلیل انعطاف پذیری اتصال در میان تتراهدرال های SiO4 است. فرم کریستالی پایدار در دمای اتاق و پایدار از لحاظ ترمودینامیکی، کوارتز است. این ماده ی معدنی به طور گسترده وجود دارد و جزء مواد اصلی تشکیل دهنده ی بسیاری از سرامیک ها و شیشه هاست. علاوه بر منابع فراوان این ماده ی معدنی، سیلیس های کریستالی و غیر کریستالی با استفاده از روش های سنتز مختلفی قابل تولید می باشد. برای مثال، کوارتز مصنوعی را می توان بوسیله ی رشد هیدروترمال در اتوکلاو، تولید نمود. همچنین سیلیس آمورف مصنوعی را می توان از اکسیداسیون و هیدرولیز سیلیسیم تتراکلراید در یک شعله ی اکسیژن- متان تولید نمود. سیلیس خالص به عنوان سیستم مدل در مطالعات مربوط به سرامیک ها و شیشه ها، در نظر گرفته می شود. این ماده همچنین دارای استفاده های زیادی در کاربردهای فنی است. در واقع این کاربردها از کریستال های پیزوالکتریک گرفته تا الیاف نوری انتقال دهنده ی طول موج های لیزری فمتوثانیه، متنوع اند. افزایش آگاهی در زمینه ی این مواد با فراوانی زیاد، با استفاده از ابزارآلات تجربی بهبود یافته مانند دستگاه های جدید تفرق نوترون و روش های شبیه سازی کامپیوتری و آماری، حاصل می شود.
